Wampiry są nieśmiertelne – prawda. Jakkolwiek mogą zostać zabite, nie starzeją się i nie umierają z przyczyn naturalnych. Nie potrzebują jedzenia takiego jak ludzie i nie muszą oddychać. 

Wampiry są żywymi trupami i muszą podtrzymywać swoje istnienie krwią żywych – prawda. Wampir w sensie klinicznym jest martwy (serce nie bije, nie oddycha, skóra jest zimna, nie starzeje się). Aby podtrzymać swoją sztuczną nieśmiertelność wampir musi systematycznie spożywać krew, najlepiej ludzką. 

Każdy, kto umiera od ugryzienia wampira, powstaje, aby stać się wampirem – fałsz. Gdyby tak było, świat byłby zalany przez wampiry. Stworzenie wampira wymaga wykonania pewnego rytuału zwanego Spokrewnieniem, który powoduje mistyczną transformację z człowieka w nieumarłego. 

Wampiry są potworami, demonicznymi duchami w ciałach trupów. Wampiry nie są demonami same z siebie, ale kombinacja tragicznych czynników pociąga je nieubłaganie w stronę nikczemnych działań. Początkowo każdy nowostworzony wampir zachowuje się tak jak za życia, nie staje się od razu diabelskim, sadystycznym potworem. Wampiry odstrasza czosnek i płynąca woda – fałsz. To są mity i nic więcej. 

Wampiry są odstraszane przez krzyże i inne święte symbole – w zdecydowanej większości przypadków fałsz. Bardzo, bardzo rzadko trafia się symbol, w który wierzy się tak gorąco, że wampir może od niego ucierpieć (że o ludziach nie wspomnę). 

Wampiry umierają od kołka wbitego w ich serce – fałsz. Kołek wbity w serce paraliżuje wampira tak długo, dopóki nie zostanie usunięty. 

Wampiry mają siłę dziesięciu mężczyzn; mogą wydawać rozkazy wilkom i nietoperzom; mogą hipnotyzować żyjących i leczyć nawet najbardziej groźne rany. Moc wampira zwiększa się wraz z wiekiem. Młode wampiry są niewiele silniejsze od ludzi. Najstarsze z kolei często posiadają moce równe boskim.